I, Tonya by Craig Gillespie

I, Tonya

Մաթեմատիկայում կա դիսկրետ ու անընդհատ ֆունկցիաների գաղափար.. մարդկային լեզվով ասած սրանց գրաֆիկները մոտ սենց են`

դիսկրետ ֆունկցիաներ — x արժեքները կետեր են, իրարից հեռու, ինտեռվալներով, նկատվող, բայց տենց նորմալ ֆունկցիաի գրաֆիկին հեչ նման չեն

անընդհատ ֆունկցիաներ — ոնց անուննա հուշում, ընդհատումներ չունեն, կա սիրուն flow, էդ բոլոր ինտերվալները լցված են ու ոչ մի x տենց չի առանձնանում

Վաղուց նկատել եմ, որ կինոներն ու գրքերն էլ հիմնականում կամ դիսկրետ են կամ անընդհատ..
կամ կտրտած feel ունեն, բայց առանձին դրվագներ լավ հիշվում, ցիտվում ու վերանայվում են կամ էլ, որ հարցնեն` չես կարա ինչ-որ բան առանձնացնես, բայց կինոից տպավորված ես լինում

I, Tonya-ն դիսկրետ էր

P.S. I’d fuckin kill the fat guy, would’ve smashed his head, burnt alive, thrown him to the sharks, electrocute and leave to die in open space.. brrrr😤😤